Οσιομαρτύρων Αστεριού του θαυματουργού και Δομετίου του Πέρσου (†363). Οσίας Ποταμιάς της θαυματουργού. Νεομάρτυρος Αββακούμ, του εν Θεσ/νίκη (†1628). Δαβίδ του «Γέροντος», του εν Ευβοία, Νικάνορος (†1519) του εν «Ζάβορδα», του θαυματουργού, Υπερεχίου, Ώρ, Δομετίου του σημειοφόρου και Ποιμένος πολύπαθους του Ρώσου. Μάρτυρος Σώζοντος του εκ Νικομηδείας.Ναρκίσσου πατριάρχου Ιεροσολύμων. Οσίων Θεοδοσίου του Νέου, του ιαματικού (1), του εξ Αθηνών και εν Αργεί ασκήσαντος. Των εν Θηβαΐδι Μυρίων (10.000) Ασκητών. Οσίας Κανδίδας, της Βυζαντίας.

(1) Ο όσιος Θεοδόσιος ο νέος, ο ιαματικός, γεννήθηκε στην Αθήνα το 862 από ευσεβείς χριστιανούς. Από νεαρή ηλικία φάνηκε η θερμή πίστη που τον διακατείχε και η μεγάλη αγάπη προς τους συνανθρώπους του. Όταν αποφάσισε να αποσυρθεί στον μοναχικό βίο, μοίρασε την περιουσία του σ` όσους είχαν ανάγκη και πήγε λίγο έξω από την Αθήνα. Όμως πολλοί ήταν αυτοί πού πήγαιναν για να τον δουν και να τον συμβουλευτούν, κάτι που τον εμπόδιζε να διαλογιστεί. Για αυτό το λόγο και για να μπορέσει να μονάσει, κατέφυγε στο Άργος. Εκεί έκτισε ένα ναό στο όνομα του Τιμίου Προδρόμου, όπου πολλοί πήγαιναν για να τον συμβουλευτούν. Τον φθόνησαν όμως ιερείς, και τον κατάγγειλαν στον Επίσκοπο Άργους, Πέτρο. Ο Επίσκοπος όμως κατάλαβε την αφιλοκερδία και την ευσέβεια του Θεοδοσίου, με αποτέλεσμα να ενισχύσει ακόμη περισσότερο το θεάρεστο έργο της ελεημοσύνης. Ο άγιος Θεοδόσιος απεβίωσε ειρηνικά σε βαθιά γεράματα.

Δομετίου Οσιομάρτυρος του Πέρσου, και των δύω μαθητών αυτού.

Oύτος, ήτον μεν κατά τους χρόνους Kωνσταντίνου του Mεγάλου εν έτει τιη΄ [318]. Eκατάγετο δε από την Περσίαν. Kατηχηθείς δε από ένα Xριστιανόν, Άβαρον ονομαζόμενον, και διδαχθείς την του Xριστού πίστιν, επαραίτησε μαζί με την πατρικήν ασέβειαν, και κάθε άλλην των συγγενών του προσπάθειαν. Kαι έτζι επήγεν εις την πόλιν την καλουμένην Nίσιβιν, η οποία ευρίσκεται εις τα σύνορα, οπού είναι αναμεταξύ των τόπων των Pωμαίων, και των τόπων των Περσών. Eκεί λοιπόν εμβήκεν ο Όσιος μέσα εις Mοναστήριον, και βαπτισθείς, ενεδύθη το σχήμα των Mοναχών, και εμεταχειρίσθη κάθε αγώνα και άσκησιν. Eπειδή όμως κατά συνεργίαν του πονηρού δαίμονος εφθόνησαν αυτόν οι εκείσε Mοναχοί, διά τούτο ανεχώρησε και επήγεν εις το Mοναστήριον των Aγίων Mαρτύρων Σεργίου και Bάκχου, εις πόλιν λεγομένην του Θεοδοσίου, και ηκολούθει εις την ενάρετον πολιτείαν του Hγουμένου και Aρχιμανδρίτου Oυρβίλ, ο οποίος λέγεται, ότι εις εξήντα χρόνους, δεν έφαγε φαγητόν μαγειρευμένον, ούτε επλαγίασεν εις κλίνην, ούτε εκάθισεν. Όθεν από αυτόν ψηφισθείς, εχειροτονήθη Διάκονος. Eπειδή δε έμελλεν ο Hγούμενος να προβιβάση αυτόν και εις το αξίωμα του Πρεσβυτέρου, τούτο γνωρίσας ο Άγιος Δομέτιος, ανεχώρησε. Kαι αναβάς επάνω εις ένα όρος, υπέμεινεν ο αοίδιμος το καύμα του θέρους, και την ψύχραν του χειμώνος, και τας άλλας κακοπαθείας οπού προξενούν αι μεταβολαί των καιρών. Έπειτα εμβήκε μέσα εις ένα σπήλαιον κατεσκευασμένον υπό των ανθρώπων. Όθεν προσμείνας εις αυτό ικανόν καιρόν, τους μεν προσερχομένους αυτώ, ευεργετούσε με θαύματα και ιατρείας, τας οποίας ενήργει με το όνομα του Kυρίου. Tους δε απίστους και Έλληνας, εγύριζεν από την πλάνην των ειδώλων εις την του Xριστού πίστιν. Mαθών δε ταύτα ο παραβάτης Iουλιανός, όταν επήγεν εις την Περσίαν, επρόσταξε να λιθοβολήσουν τον Άγιον. Πηγαίνοντες δε οι μέλλοντες λιθοβολήσαι, εύρον αυτόν, οπού έψαλλε μαζί με τους δύω του μαθητάς την τρίτην ώραν. Όθεν με την πυκνότητα των πετρών κατέχωσαν οι μιαροί τον του Xριστού αθλητήν, ομού και τους μαθητάς του, και ούτως έλαβον και οι τρεις της αθλήσεως τους στεφάνους. Tελείται δε η αυτών Σύναξις και εορτή εις τον άγιον αυτών Nαόν, όστις ευρίσκεται πέραν εις τας Iουστινιανάς. (Σημείωσαι, ότι το ελληνικόν Mαρτύριον του Oσιομάρτυρος τούτου σώζεται εν τη Mεγίστη Λαύρα, ου η αρχή· «Ήνεγκε μεν η Περσών χώρα και το καλόν».)

(από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Γ´. Εκδόσεις Δόμος, 2005)

Αποστολικό Ανάγνωσμα

Πρωτότυπο Κείμενο (Β’ Τιμ. 1: 8-18)

Τέκνον Τιμόθεε, μὴ ἐπαισχυνθῇς τὸ μαρτύριον τοῦ Κυρίου ἡμῶν μηδὲ ἐμὲ τὸν δέσμιον αὐτοῦ, ἀλλὰ συγκακοπάθησον τῷ εὐαγγελίῳ κατὰ δύναμιν Θεοῦ, τοῦ σώσαντος ἡμᾶς καὶ καλέσαντος κλήσει ἁγίᾳ, οὐ κατὰ τὰ ἔργα ἡμῶν, ἀλλὰ κατ᾿ ἰδίαν πρόθεσιν καὶ χάριν, τὴν δοθεῖσαν ἡμῖν ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ πρὸ χρόνων αἰωνίων, φανερωθεῖσαν δὲ νῦν διὰ τῆς ἐπιφανείας τοῦ σωτῆρος ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, καταργήσαντος μὲν τὸν θάνατον, φωτίσαντος δὲ ζωὴν καὶ ἀφθαρσίαν διὰ τοῦ εὐαγγελίου, εἰς ὃ ἐτέθην ἐγὼ κήρυξ καὶ ἀπόστολος καὶ διδάσκαλος ἐθνῶν. Δι᾿ ἣν αἰτίαν καὶ ταῦτα πάσχω, ἀλλ᾿ οὐκ ἐπαισχύνομαι· οἶδα γὰρ ᾧ πεπίστευκα, καὶ πέπεισμαι ὅτι δυνατός ἐστι τὴν παραθήκην μου φυλάξαι εἰς ἐκείνην τὴν ἡμέραν. Ὑποτύπωσιν ἔχε ὑγιαινόντων λόγων ὧν παρ᾿ ἐμοῦ ἤκουσας, ἐν πίστει καὶ ἀγάπῃ τῇ ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ· τὴν καλὴν παραθήκην φύλαξον διὰ Πνεύματος ῾Αγίου τοῦ ἐνοικοῦντος ἐν ἡμῖν. Οἶδας τοῦτο, ὅτι ἀπεστράφησάν με πάντες οἱ ἐν τῇ ᾿Ασίᾳ, ὧν ἐστι Φύγελλος καὶ ῾Ερμογένης. Δῴη ἔλεος ὁ Κύριος τῷ ᾿Ονησιφόρου οἴκῳ, ὅτι πολλάκις με ἀνέψυξε καὶ τὴν ἅλυσίν μου οὐκ ἐπαισχύνθη, ἀλλὰ γενόμενος ἐν ῾Ρώμῃ σπουδαιότερον ἐζήτησέ με καὶ εὗρε· δῴη αὐτῷ ὁ Κύριος εὑρεῖν ἔλεος παρὰ Κυρίου ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ· καὶ ὅσα ἐν ᾿Εφέσῳ διηκόνησε, βέλτιον σὺ γινώσκεις.

Νεοελληνική Απόδοση

Αδελφοί, να μην ντρέπεσαι, να ομολογείς τον Κύριό μας, ούτε να ντρέπεσαι για μένα, που είμαι φυλακισμένος για χάρη του. Να είσαι έτοιμος να κακοπαθήσεις μαζί μ’ εμένα για το κήρυγμα του ευαγγελίου, κι ο Θεός θα σου δώσει τη δύναμη. Εκείνος μας έσωσε και μας κάλεσε να γίνουμε λαός του, όχι εξαιτίας των έργων μας, αλλά γιατί ο ίδιος το θέλησε και μας έδωσε τη χάρη του δια του Ιησού Χριστού. Αυτή η χάρη είχε δοθεί προαιώνια, φανερώθηκε όμως τώρα με την εμφάνιση στη γη του σωτήρα μας Ιησού Χριστού, που με το ευαγγέλιο κατήργησε το θάνατο, κι έκανε να λάμψει η άφθαρτη ζωή. Αυτού του ευαγγελίου ορίστηκα να είμαι εγώ κήρυκας κι απόστολος και διδάσκαλος των εθνικών. Γι’ αυτό το λόγο υποφέρω αυτά τα δεινά. Δε δειλιάζω όμως, γιατί ξέρω σε ποιον έχω στηρίξει την πίστη μου. Και είμαι βέβαιος ότι αυτός έχει τη δύναμη να φυλάξει ως την ημέρα εκείνη ό,τι μου εμπιστεύτηκε. Να έχεις ως υπόδειγμα της ορθός διδασκαλίας όσα άκουσες από μένα. Να τα τηρείς με πίστη και αγάπη, που δίνει ο Ιησούς Χριστός. Την ορθή πίστη που σου εμπιστεύτηκε ο Θεός φύλαγέ την, με τη βοήθεια του Αγίου Πνεύματος που κατοικεί μέσα μας. Το ξέρεις ότι με απαρνήθηκαν όλοι αυτοί που ήταν στην Ασία ανάμεσά τους κι ο Φύγελος κι ο Ερμογένης. Ο Κύριος ας δείξει το έλεός του στην οικογένεια του Ονησιφόρου, που με ανακούφισε πολλές φορές και δεν ντράπηκε για τη φυλάκισή μου, αλλά ήρθε στη Ρώμη, με αναζήτησε με πολλή επιμονή και με βρήκε. Ας δώσει ο Κύριος να βρει έλεος από το Θεό εκείνη την ημέρα! και πόσες υπηρεσίες μου πρόσφερε στην Έφεσο, εσύ το ξέρεις καλύτερα.