Αποστόλων (Ο΄)και Μαρτύρων Ιάσονος, επισκόπου Ταρσού και Σωσιπάτρου επισκόπου Ικονίου (1). Των πρώτων κηρύκων του Ευαγγελίου εν τη νήσω και πόλει Κέρκυρα καί των δι` αυτών πιστευσάντων Επτά πρώην ληστών: Ιακισχόλου, Ιανουαρίου, Ευφρασίου, Μαμμίνου, Μαρσαλίου, Σατορνίνου και Φαυστιανού. Μαρτύρων Κερκύρας, θυγατρός Κερκυλλίνου του βασιλέως, Βιταλίου, Ευσεβίου και Ζήνωνος. Κυντιανού, Αττικού και Νέωνος. Οσίου Ιωάννου, μητροπολίτου Θηβών καί πάσης Βοιωτίας, «του νέου ελεήμονος» (†ιβ΄αι.).

(1) Οι άγιοι Απόστολοι Ιάσων και Σωσίπατρος ήταν αγαπημένοι φίλοι του Απ. Παύλου. Αφοσιώθηκαν με ζήλο στο ιεραποστολικό έργο της Εκκλησίας και στη διάδοση του μηνύματος του Ευαγγελίου. Κήρυτταν με ζέση το θείο λόγο, ιδρύσαν εκκλησίες και προσέλκυσαν πολλούς στη χριστιανική πίστη. Αναγνωρίζοντας την ζέουσα πίστη τους και τις πολλές αρετές και τα διοικητικά τους προσόντα η Εκκλησία τούς κατέστησε Επισκόπους. Τον μεν Ιάσονα στην Καρσό, το δε Σωσίπατρο στο Ικόνιο. Η ιεραποστολική τους δράση τους οδήγησε στην Κέρκυρα για να κηρύξουν και διαδώσουν τον Θείο Λόγο. Εκεί ο ειδωλολάτρης άρχοντας Κερκυλλίνος τους συνέλαβε και τους φυλάκισε. Όμως και μέσα στη φυλακή οι δύο απόστολοι δεν σταμάτησαν να ρίχνουν το δίχτυ της σωτηρίας και να αλιεύουν νέες ψυχές. Και η σπορά τους έχει θαυμαστά αποτελέσματα. Κατόρθωσαν να κάνουν χριστιανούς επτά φημισμένους λήσταρχους του νησιού, το δεσμοφύλακα Αντώνιο ακόμη και αυτή τη θυγατέρα του άρχοντα Κερκύρα, η μεταστροφή της οποίας έγινε αφορμή να πιστεύσουν πολλοί. Όταν ο Κερκύλινος πνίγηκε σε κάποιο ναυάγιο τον διαδέχθηκε ο σκληρός ειδωλολάτρης Δατιανός του οποίου η πρώτη ενέργεια ήταν να οδηγήσει στη πυρά τον Σωσίπατρο. Όμως το σχέδιο του Θεού ήταν διαφορετικό. Ο Ιάσονας κατόρθωσε να εκχριστιανίσει το Δατιανό και ολόκληρη την οικογένειά του με αποτέλεσμα να πραγματοποιηθεί μεγάλο πνευματικό έργο στην Κέρκυρα.

Πρωτότυπο Κείμενο (Α’ Κορ. 4:9-16)

Ἀδελφοί, ὁ Θεὸς ἡμᾶς τοὺς ἀποστόλους ἐσχάτους ἀπέδειξεν, ὡς ἐπιθανατίους, ὅτι θέατρον ἐγενήθημεν τῷ κόσμῳ, καὶ ἀγγέλοις καὶ ἀνθρώποις. Ἡμεῖς μωροὶ διὰ Χριστόν, ὑμεῖς δὲ φρόνιμοι ἐν Χριστῷ· ἡμεῖς ἀσθενεῖς, ὑμεῖς δὲ ἰσχυροί· ὑμεῖς ἔνδοξοι, ἡμεῖς δὲ ἄτιμοι. Ἄχρι τῆς ἄρτι ὥρας καὶ πεινῶμεν καὶ διψῶμεν καὶ γυμνητεύομεν καὶ κολαφιζόμεθα καὶ ἀστατοῦμεν καὶ κοπιῶμεν ἐργαζόμενοι ταῖς ἰδίαις χερσί· λοιδορούμενοι εὐλογοῦμεν, διωκόμενοι ἀνεχόμεθα, βλασφημούμενοι παρακαλοῦμεν· ὡς περικαθάρματα τοῦ κόσμου ἐγενήθημεν, πάντων περίψημα ἕως ἄρτι. Οὐκ ἐντρέπων ὑμᾶς γράφω ταῦτα, ἀλλ᾿ ὡς τέκνα μου ἀγαπητὰ νουθετῶ. Ἐὰν γὰρ μυρίους παιδαγωγοὺς ἔχητε ἐν Χριστῷ, ἀλλ᾿ οὐ πολλοὺς πατέρας· ἐν γὰρ Χριστῷ ᾿Ιησοῦ διὰ τοῦ εὐαγγελίου ἐγὼ ὑμᾶς ἐγέννησα. Παρακαλῶ οὖν ὑμᾶς, μιμηταί μου γίνεσθε.

Νεοελληνική Απόδοση

Αδελφοί, ο Θεός σ’ εμάς τους αποστόλους έδωσε την ελεεινότερη θέση, σαν να είμαστε καταδικασμένοι να πεθάνουμε στο στάδιο. Γιατί γίναμε θέαμα για τον κόσμο, για αγγέλους και γι’ ανθρώπους. Εμείς παρουσιαζόμαστε μωροί για χάρη του Χριστού, ενώ εσείς είστε σοφοί χάρη στο Χριστό∙ εμείς είμαστε αδύναμοι, ενώ εσείς είστε δυνατοί∙ εμείς είμαστε περιφρονημένοι, ενώ εσείς είστε τιμημένοι! Ως αυτή την ώρα πεινάμε, διψάμε, γυρνάμε με κουρέλια, ξυλοδαρμένοι, από τόπο σε τόπο χωρίς σπίτι, και μοχθούμε να ζήσουμε δουλεύοντας με τα ίδια μας τα χέρια. Στους εμπαιγμούς απαντάμε με καλά λόγια, στους διωγμούς με υπομονή, στις συκοφαντίες με λόγια φιλικά. Καταντήσαμε σαν τα σκουπίδια όλου του κόσμου, ως αυτή την ώρα θεωρούμαστε τα αποβράσματα της κοινωνίας. Δε σας τα γράφω αυτά για να σας κάνω να ντραπείτε, αλλά για να σας συμβουλέψω όπως ο πατέρας τα αγαπημένα του παιδιά. Γιατί κι αν ακόμα έχετε χιλιάδες δασκάλους στη ζωή σας με το Χριστό, δεν έχετε πολλούς πατέρες αλλά μόνον ένα. Στη σωτήρια οικονομία του Ιησού Χριστού, εγώ σαν πατέρας σας γέννησα με το κήρυγμα του ευαγγελίου. Σας ζητώ λοιπόν να μου μοιάσετε.

Πρωτότυπο Κείμενο (Ιω. 3: 16-21)

Εἶπεν ὁ Κύριος τοῖς ἑαυτοῦ Μαθηταῖς· Οὕτως ἠγάπησεν ὁ Θεὸς τὸν κόσμον, ὥστε τὸν Υἱὸν αὐτοῦ τὸν μονογενῆ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν μὴ ἀπόληται, ἀλλ᾿ ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον. Οὐ γὰρ ἀπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸν Υἱὸν αὐτοῦ εἰς τὸν κόσμον, ἵνα κρίνῃ τὸν κόσμον, ἀλλ᾿ ἵνα σωθῇ ὁ κόσμος δι᾿ αὐτοῦ. Ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν οὐ κρίνεται· ὁ δὲ μὴ πιστεύων ἤδη κέκριται, ὅτι μὴ πεπίστευκεν εἰς τὸ ὄνομα τοῦ μονογενοῦς Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ. Αὕτη δέ ἐστιν ἡ κρίσις, ὅτι τὸ φῶς ἐλήλυθεν εἰς τὸν κόσμον, καὶ ἠγάπησαν οἱ ἄνθρωποι μᾶλλον τὸ σκότος, ἢ τὸ φῶς· ἦν γὰρ πονηρὰ αὐτῶν τὰ ἔργα. Πᾶς γὰρ ὁ φαῦλα πράσσων μισεῖ τὸ φῶς, καὶ οὔκ ἔρχεται πρὸς τὸ φῶς, ἵνα μὴ ἐλεγχθῇ τὰ ἔργα αὐτοῦ. Ὁ δὲ ποιῶν τὴν ἀλήθειαν, ἔρχεται πρὸς τὸ φῶς, ἵνα φανερωθῇ αὐτοῦ τὰ ἔργα, ὅτι ἐν Θεῷ ἐστιν εἰργασμένα.

Νεοελληνική Απόδοση 

Είπε ο Κύριος στους μαθητές του· τόσο πολύ αγάπησε ο Θεός τον κόσμο, ώστε παρέδωσε στο θάνατο το μονογενή του Υιό για να μη χαθεί όποιος πιστεύει σ’ αυ­τόν αλλά να έχει ζωή αιώνια. Γιατί ο Θεός δεν έστειλε τον Υιό του στον κόσμο για να καταδικάσει τον κόσμο, αλλά για να σωθεί ο κό­σμος δι’ αυτού. Όποιος πιστεύει σ’ αυτόν δεν έχει να φοβηθεί τη θεϊκή κρίση· αυτός όμως που δεν πιστεύει έχει κιόλας καταδικαστεί, γιατί δεν πίστεψε στο μονογενή Υιό του Θεού. Και να ποια είναι η καταδίκη: το φως ήρθε στον κόσμο, οι άνθρωποι όμως αγάπησαν πε­ρισσότερο το σκοτάδι παρά το φως, γιατί οι πράξεις τους ήταν πονη­ρές. Κάθε άνθρωπος που πράττει έργα φαύλα μισεί το φως και δεν έρχεται στο φως, γιατί φοβάται μήπως φανούν τα έργα του και κρι­θούν. Όποιος όμως κάνει πράξεις σύμφωνες με την αλήθεια του Θεού, αυτός έρχεται στο φως έτσι θα φανεί πως οι πράξεις του έχουν γίνει από υπακοή στο Θεό».