skip to Main Content

Κυριακή της Τυρινής, Ευαγγ. Ανάγνωσμα: Μτθ. στ΄ 14-21 (17-03-2024)

Πρεσβ. Χαρίτωνος Θεοδώρου

Πρωτότυπο Κείμενο

Εἶπεν ὁ Κύριος∙ Ἐὰν ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν, ἀφήσει καὶ ὑμῖν ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος· ἐὰν δὲ μὴ ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν, οὐδὲ ὁ πατὴρ ὑμῶν ἀφήσει τὰ παραπτώματα ὑμῶν. Ὅταν δὲ νηστεύητε, μὴ γίνεσθε ὥσπερ οἱ ὑποκριταὶ σκυθρωποί· ἀφανίζουσι γὰρ τὰ πρόσωπα αὐτῶν ὅπως φανῶσι τοῖς ἀνθρώποις νηστεύοντες· ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ἀπέχουσι τὸν μισθὸν αὐτῶν. Σὺ δὲ νηστεύων ἄλειψαί σου τὴν κεφαλὴν καὶ τὸ πρόσωπόν σου νίψαι, ὅπως μὴ φανῇς τοῖς ἀνθρώποις νηστεύων, ἀλλὰ τῷ πατρί σου τῷ ἐν τῷ κρυπτῷ, καὶ ὁ πατήρ σου ὁ βλέπων ἐν τῷ κρυπτῷ ἀποδώσει σοι ἐν τῷ φανερῷ. Μὴ θησαυρίζετε ὑμῖν θησαυροὺς ἐπὶ τῆς γῆς, ὅπου σὴς καὶ βρῶσις ἀφανίζει, καὶ ὅπου κλέπται διορύσσουσι καὶ κλέπτουσι· θησαυρίζετε δὲ ὑμῖν θησαυροὺς ἐν οὐρανῷ, ὅπου οὔτε σὴς οὔτε βρῶσις ἀφανίζει, καὶ ὅπου κλέπται οὐ διορύσσουσιν οὐδὲ κλέπτουσιν· ὅπου γάρ ἐστιν ὁ θησαυρὸς ὑμῶν, ἐκεῖ ἔσται καὶ ἡ καρδία ὑμῶν.

Νεοελληνική Απόδοση

Είπε ο Κύριος: «Αν συγχωρήσετε τους ανθρώπους για τα παραπτώματά τους, θα σας συγχωρήσει κι εσάς ο ουράνιος Πατέρας σας. Αν όμως δε συγχωρήσετε στους ανθρώπους τα παραπτώματά τους, ούτε κι ο Πατέρας σας θα συγχωρήσει τα δικά σας παραπτώματα. Όταν νηστεύετε, να μη γίνεστε σκυθρωποί, όπως οι υποκριτές, που παραμορφώνουν την όψη τους για να δείξουν στους ανθρώπους πως νηστεύουν. Σας βεβαιώνω πως έτσι έχουν κιόλας λάβει την ανταμοιβή τους. Εσύ, αντίθετα, όταν νηστεύεις, περιποιήσου τα μαλλιά σου και νίψε το πρόσωπό σου, για να μη φανεί στους ανθρώπους η νηστεία σου, αλλά στον Πατέρα σου, που βλέπει τις κρυφές πράξεις· και ο Πατέρας σου, που βλέπει τις κρυφές πράξεις, θα σου το ανταποδώσει φανερά. Μη μαζεύετε θησαυρούς πάνω στη γη, όπου τους αφανίζει ο σκόρος και η σκουριά, κι όπου οι κλέφτες κάνουν διαρρήξεις και τους κλέβουν. Αντίθετα, να μαζεύετε θησαυρούς στον ουρανό, όπου δεν τους αφανίζουν ούτε ο σκόρος ούτε η σκουριά, κι όπου οι κλέφτες δεν κάνουν διαρρήξεις και δεν τους κλέβουν. Γιατί όπου είναι ο θησαυρός σας εκεί θα είναι και η καρδιά σας».

Σχολιασμός

Ξεκάθαρο το μήνυμα της παρούσας Ευαγγελικής περικοπής. Ο Θεός θέτει  ως βασική προϋπόθεση συγχώρεσης των αμαρτημάτων μας να συγχωρούμε τους ανθρώπους για τα αμαρτήματα που μας έχουν κάνει. Διερωτάται όμως κανείς  γιατί ο Κύριος θέτει τη δική μας συγχωρητικότητα ως προϋπόθεση της δικής μας συγχωρήσεως και σωτηρίας; Γιατί αρνείται να μας βάλει στον Παράδεισο, εάν εμείς δεν συγχωρούμε όσους μας αδίκησαν;

Διότι ακριβώς εδώ ο σκοπός είναι να υπερθεματιστεί πόσο μεγάλη αξία έχει η συγχωρητικότητα. Το να επιστρέψουμε στην ενότητα, την αγάπη και στην μεταξύ μας ειρήνη, είναι η πρώτη νίκη μας κατά της αμαρτίας. Το να συγχωρήσω κάποιον που με έβρισε, που με έθιξε, που με υποτίμησε, που με κακολόγησε σημαίνει ότι βάζω ανάμεσα σε μένα και στον εχθρό μου την συγχώρηση που ο Χριστός, πάνω στο Σταυρό μας δίδαξε.  Γι΄ αυτό κάθε φορά που φέρνουμε κατά νου τον Σταυρό του Χριστού πρέπει να μην δημιουργούνται απλά κάποια συναισθήματα λύπης και συμπόνιας για τον Κύριο, αλλά να γίνουμε λήπτες  των μηνυμάτων που εκπέμπονται από την θυσία του, μηνύματα ταπείνωσης, αγάπης, υπομονής ,καρτερίας και συγχωρητικότητας .

Στο παρών Ευαγγελικό ανάγνωσμα εκτός από την συγχωρητικότητα ο Κύριος μας κάνει λόγο για τον διαχωρισμό των επίγειων από των επουρανίων θησαυρών καθώς και τον τρόπο τον οποίο πρέπει να νηστεύουμε. Κρίνεται επιβεβλημένο να απεγκλωβιστούμε  από τον καταναλωτικό ευδαιμονισμό που καθημερινά μας πολιορκεί όλο και ποιο πολύ την υλική ευμάρεια και γενικά το αίσθημα της αύξησης αλλά και διαφύλαξης των πραγμάτων μας πάνω στην γη. Η καθημερινή μας έγνοια πρέπει να είναι η σωτηρία τη ψυχής μας και η συνεχής  πνευματική εγρήγορση για την είσοδο μας μέσα στον παράδεισο.

Μετάνοια χρειαζόμαστε και όχι πολυτελέστατα σπίτια νομιζόμενοι ότι θα ζήσουμε χίλια χρόνια, ειλικρίνεια και καλά έργα χρειαζόμαστε και όχι καταθέσεις εκατομμυρίων. Ακολουθώντας τα χνάρια της μετανοίας είναι σίγουρο ότι και εμείς θα γίνουμε ένα με τον ληστή πάνω στον σταυρό όπου πήρε το εισιτήριο του παραδείσου: «σήμερον μετ’ εμού έση εν τω  παραδείσω».   

 Και η νηστεία όμως αποτελεί δυνατό θεραπευτικό φάρμακο φτάνει όμως  να την τηρούμε όπως πρέπει και κάτω από κάποιες προϋποθέσεις. Είναι και αυτή ένας τρόπος πνευματικής άσκησης που σκοπό έχει την σωτηρία της ψυχής μας. Για αρχή πρέπει να ξεκαθαρίσουμε στο μυαλό μας ότι η νηστεία αφορά αποκλειστικά τον εαυτό μας και κανένα άλλο. Δηλαδή δεν ωφελεί η δημόσια επίδειξη του ότι απέχω από κάποια είδη τροφής αλλά και να επιδιώκω να δείχνω με οποιοδήποτε τρόπο ότι νηστεύω εξαντλητικά. Ο καλός πνευματικός αγώνας διεξάγεται μυστικά και να είμαστε σίγουροι όλες τις προσπάθειες μας  θα τις κάνει φανερές ο Θεός πάνω στον ουρανό.

Οι πνευματικοί θησαυροί των έργων της αγάπης μένουν αιώνιοι, ασφαλισμένοι από τον Θεό. Αιώνια και ανέκφραστη θα είναι η χαρά, η μακαριότητα. Αιώνια και απόλυτα πάντοτε αρκετή θα είναι η δόξα του ουρανού, η θέωση , η ομοίωση του ανθρώπου προς τον Θεό. Ας ακούσουμε λοιπόν και ας έχουμε ως παντοτινό μας σύνθημα την γεμάτη αγάπη προτροπή του Κυρίου μας «θησαυρίζετε δε υμίν θησαυρούς  εν ουρανώ».          

Back To Top