Οσίων Αμφιλοχίου επισκόπου Ικονίου (1) (†394), Γρηγορίου επισκόπου (2)Ακραγαντίνων (Σικελίας), Ελένος επισκόπου Ταρσού, Ισχυρίωνος επισκόπου και Σισσινίου ομολογητού († γ΄αι.). Μάρτυρος Μερόπης. Μητροφάνους (Μακαρίου ) ιεράρχου (†1703) και Αλεξάνδρου δουκός, των Ρώσων. Διονυσίου πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, του «Σοφού».

(1)Ο άγιος Αμφιλόχιος καταγόταν από την Καππαδοκία. Έζησε την εποχή των αυτοκρατόρων Ουαλεντιανου Α`, Ουαλέντος και Θεοδοσίου Α` του Μεγάλου. Το 344 χειροτονήθηκε επίσκοπος Ικονίου, αξίωμα το οποίο υπηρέτησε με σύνεση και αρετή. Δίδασκε την ορθή πίστη, όταν αυτή απειλείτο από τις αιρετικές κακοδοξίες του Μακεδόνιου και του Άρειου. Υπήρξε ένας από τους πατέρες που συγκρότησαν το 381 στην Κωνσταντινούπολη την Β` Οικουμενική Σύνοδο, η οποία καταδίκασε τις παραπάνω κακοδοξίες. Αφού αγωνίστηκε για την υπεράσπιση της Ορθοδοξίας απεβίωσε ειρηνικά το 394. (2 )Ο άγιος Γρηγόριος έζησε στην εποχή του αυτοκράτορα Ιουστινιανού του Β` του Ρινότμητου. Γεννήθηκε στον Ακράγαντα της Σικελίας από θεοσεβείς ανθρώπους, τον Χαρίτωνα και τη Θεοδότη. Βαπτίστηκε και έλαβε το αξίωμα του αναγνώστη από τον επίσκοπο Ποταμίωνα. Χειροτονήθηκε διάκονος από τον επίσκοπο Μακάριο στα Ιεροσόλυμα, όπου είχε πάει για προσκύνημα. Μετά από μεγάλη αναζήτηση επέστρεψε στον Ακράγαντα, όπου χειροτονήθηκε επίσκοπος. Απομακρύνθηκε όμως από το αξίωμά του λόγω των συκοφαντιών δύο ανάξιων κληρικών. Ύστερα από δύο χρόνια επανήλθε στο αξίωμά του δικαιωμένος. Απεβίωσε ειρηνικά σε βαθύ γήρας.

Αποστολικό Ανάγνωσμα

Πρωτότυπο Κείμενο (Εβρ. 13: 7-16) 

Ἀδελφοί, μνημονεύετε τῶν ἡγουμένων ὑμῶν, οἵτινες ἐλάλησαν ὑμῖν τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ, ὧν ἀναθεωροῦντες τὴν ἔκβασιν τῆς ἀναστροφῆς μιμεῖσθε τὴν πίστιν. ᾿Ιησοῦς Χριστὸς χθὲς καὶ σήμερον ὁ αὐτὸς καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας. Διδαχαῖς ποικίλαις καὶ ξέναις μὴ παραφέρεσθε· καλὸν γὰρ χάριτι βεβαιοῦσθαι τὴν καρδίαν, οὐ βρώμασιν, ἐν οἷς οὐκ ὠφελήθησαν οἱ περιπατήσαντες. Ἔχομεν θυσιαστήριον ἐξ οὗ φαγεῖν οὐκ ἔχουσιν ἐξουσίαν οἱ τῇ σκηνῇ λατρεύοντες· ὧν γὰρ «εἰσφέρεται» ζῴων «τὸ αἷμα περὶ ἁμαρτίας εἰς τὰ ῞Αγια» διὰ τοῦ ἀρχιερέως, τούτων τὰ σώματα «κατακαίεται ἔξω τῆς παρεμβολῆς»· διὸ καὶ ᾿Ιησοῦς, ἵνα ἁγιάσῃ διὰ τοῦ ἰδίου αἵματος τὸν λαόν, ἔξω τῆς πύλης ἔπαθε. Τοίνυν ἐξερχώμεθα πρὸς αὐτὸν «ἔξω τῆς παρεμβολῆς» τὸν ὀνειδισμὸν αὐτοῦ φέροντες· οὐ γὰρ ἔχομεν ὧδε μένουσαν πόλιν, ἀλλὰ τὴν μέλλουσαν ἐπιζητοῦμεν. Δι᾿ αὐτοῦ οὖν «ἀναφέρωμεν θυσίαν αἰνέσεως» διὰ παντὸς τῷ Θεῷ, τοῦτ᾿ ἔστι «καρπὸν χειλέων» ὁμολογούντων τῷ ὀνόματι αὐτοῦ. Τῆς δὲ εὐποιΐας καὶ κοινωνίας μὴ ἐπιλανθάνεσθε· τοιαύταις γὰρ θυσίαις εὐαρεστεῖται ὁ Θεός. 

 

Νεοελληνική Απόδοση

Αδελφοί, να θυμάστε τους εκκλησιαστικούς ηγέτες σας, που σας μετέδω­σαν το λόγο του Θεού· να βλέπετε πώς τέλειωσαν τη ζωή τους και ακολουθείτε το παράδειγμα της πίστης τους. Ο Ιησούς Χριστός είναι ο ίδιος χτες, σήμερα και για πάντα. Μην παρασύρεστε από διάφορες ξένες διδασκαλίες. Είναι προτιμότερο να στηρίζετε την καρδιά σας στη χάρη του Θεού παρά σε φαγητό. Όσοι βασίστηκαν σ’ αυτά δεν είδαν καμιά ωφέλεια. Έχουμε θυσιαστήριο από το οποίο δεν έχουν το δι­καίωμα να φάνε όσοι συνεχίζουν να λατρεύουν το Θεό στη σκηνή. Τα σώματα των ζώων, που το αίμα τους εισάγεται από τον αρχιερέα στα άγια των αγίων για τη συγχώρηση των αμαρτιών, καίγονται έξω από το στρατόπεδο. Γι’ αυτό κι ο Ιησούς, για να εξαγνίσει το λαό του με το ίδιο του το αίμα, πέθανε έξω από την πύλη. Ας πάμε, λοιπόν, κι εμείς έξω από το στρατόπεδο κοντά του, κι ας υποστούμε τον ίδιο μ’ αυτόν εξευτελισμό. Γιατί δεν έχουμε εδώ μόνιμη πολιτεία, αλλά λαχταρούμε τη μελλοντική. Ας προσφέρουμε, λοιπόν, συνεχώς στο Θεό δια του Ιησού σαν θυσία τον ύμνο μας, δηλαδή τον καρπό των χειλιών μας που ομολογούν το μεγαλείο του. Μην ξεχνάτε ακόμη να κάνετε το καλό και να μοιράζεστε ό,τι έχετε με τους άλλους. Με τέ­τοιες θυσίες ευχαριστείται ο Θεός.