Ευαγγελικό Ανάγνωσμα

Πρωτότυπο Κείμενο (Μτθ. 13: 10-23)

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, προσελθόντες οἱ μαθηταὶ τῷ ᾿Ιησοῦ εἶπον αὐτῷ· Διατί ἐν παραβολαῖς λαλεῖς τοῖς ὄχλοις; Ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτοῖς· Ὅτι ὑμῖν δέδοται γνῶναι τὰ μυστήρια τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν, ἐκείνοις δὲ οὐ δέδοται. Ὅς τις γὰρ ἔχει, δοθήσεται αὐτῷ καὶ περισσευθήσεται· Ὅς τις δὲ οὐκ ἔχει, καὶ ὃ ἔχει ἀρθήσεται ἀπ᾿ αὐτοῦ. Διὰ τοῦτο ἐν παραβολαῖς λαλῶ αὐτοῖς, ἵνα βλέποντες μὴ βλέπωσι, καὶ ἀκούοντες οὐκ ἀκούουσιν οὐδὲ συνιοῦσι. Καὶ ἀναπληροῦται ἐπ’ αὐτοῖς ἡ προφητεία ῾Ησαΐου ἡ λέγουσα· Ἀκοῇ ἀκούσετε, καὶ οὐ μὴ συνῆτε· καὶ βλέποντες βλέψετε, καὶ οὐ μὴ ἴδητε. Ἐπαχύνθη γὰρ ἡ καρδία τοῦ λαοῦ τούτου, καὶ τοῖς ὠσὶ βαρέως ἤκουσαν, καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτῶν ἐκάμμυσαν, μήποτε ἴδωσι τοῖς ὀφθαλμοῖς, καὶ τοῖς ὠσὶν ἀκούσωσι καὶ τῇ καρδίᾳ συνιῶσι καὶ ἐπιστρέψωσι, καὶ ἰάσομαι αὐτούς. ῾Υμῶν δὲ μακάριοι οἱ ὀφθαλμοί, ὅτι βλέπουσι, καὶ τὰ ὦτα ὑμῶν, ὅτι ἀκούουσιν. Ἀμὴν γὰρ λέγω ὑμῖν ὅτι πολλοὶ προφῆται καὶ δίκαιοι ἐπεθύμησαν ἰδεῖν ἃ βλέπετε, καὶ οὐκ εἶδον, καὶ ἀκοῦσαι ἃ ἀκούετε, καὶ οὐκ ἤκουσαν. Ὑμεῖς οὖν ἀκούσατε τὴν παραβολὴν τοῦ σπείραντος. Παντὸς ἀκούοντος τὸν λόγον τῆς βασιλείας, καὶ μὴ συνιέντος, ἔρχεται ὁ πονηρὸς, καὶ ἁρπάζει τὸ ἐσπαρμένον ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ· οὗτός ἐστιν ὁ παρὰ τὴν ὁδὸν σπαρείς. Ὁ δὲ ἐπὶ τὰ πετρώδη σπαρείς, οὗτός ἐστιν ὁ τὸν λόγον ἀκούων καὶ εὐθέως μετὰ χαρᾶς λαμβάνων αὐτόν· οὐκ ἔχει δὲ ῥίζαν ἐν ἑαυτῷ, ἀλλὰ πρόσκαιρός ἐστι· γενομένης δὲ θλίψεως ἢ διωγμοῦ διὰ τὸν λόγον, εὐθὺς σκανδαλίζεται. Ὁ δὲ εἰς τὰς ἀκάνθας σπαρείς, οὗτός ἐστιν ὁ τὸν λόγον ἀκούων, καὶ ἡ μέριμνα τοῦ αἰῶνος τούτου, καὶ ἡ ἀπάτη τοῦ πλούτου συμπνίγει τὸν λόγον, καὶ ἄκαρπος γίνεται. Ὁ δὲ ἐπὶ τὴν γῆν τὴν καλὴν σπαρείς, οὗτός ἐστιν ὁ τὸν λόγον ἀκούων καὶ συνιῶν· ὃς δὴ καρποφορεῖ, καὶ ποιεῖ, ὁ μὲν ἑκατόν, ὁ δὲ ἑξήκοντα, ὁ δὲ τριάκοντα.  Ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν, ἀκουέτω.

Νεοελληνική Απόδοση

Εκείνο τον καιρό, προσήλθαν οι μαθητές του Ιησού και τον ρώτησαν: «Γιατί τους μιλάς με παραβολές;» Κι αυτός τους απάντησε: «Γιατί σ’ εσάς έδωσε ο Θεός να γνωρίσετε τα μυστήρια της βασιλείας των ουρανών, σ’ εκείνους όμως όχι. Γιατί όποιος έχει, σ’ αυτόν θα δοθεί, και μάλιστα με το πα­ραπάνω. Όποιος όμως δεν έχει, κι αυτό που έχει θα του τα πάρουν. Γι’ αυτό τους μιλάω με παραβολές για να μη βλέπουν ενώ βλέ­πουν. κι ενώ ακούν να μην ακούν ούτε να καταλαβαίνουν, μήπως έτσι κάποτε μετανοήσουν και εκπληρωθεί τότε σ’ αυτούς η προφητεία του Ησαΐα, η οποία λεει: Θα ακούσετε με την ακοή μα δε θα καταλάβετε, και θα δείτε μα δε θ’ αντιληφθείτε. Γιατί’έγινε αναίσθητη η καρδιά αυτού του λαού, και με τ’ αυτιά βαριάκουσαν κι έκλεισαν τα μάτια τους· ίσως όμως δούνε με τα μάτια κι ακούσουν με τ’ αυτιά και καταλάβουν με την καρδιά κι επιστρέψουν σ’ εμένα και τους γιατρέψω.Μακάρια όμως τα δικά σας μάτια γιατί βλέπουν, και τ’ αυτιά σας γιατί  ακούνε! Σας βεβαιώνω πως πολλοί προφήτες και δίκαιοι επιθύμη­σαν να δουν όσα βλέπετε, και δεν τα είδαν· και ν’ ακούσουν όσα ακούτε, και δεν τα άκουσαν». «Ακούστε, λοιπόν, εσείς την εξήγηση της παραβολής του σποριά: Σ’ εκείνον που ακούει το κήρυγμα για τη βασιλεία και δεν το απο­δέχεται, έρχεται ο πονηρός και του παίρνει ό,τι σπάρθηκε στην καρδιά του· αυτός είναι ο σπόρος που σπάρθηκε στο δρόμο. Αυτός που σπάρθηκε σε πετρώδες έδαφος είναι όποιος ακούει το λόγο και τον δέχεται αμέσως με πολλή χαρά. Δεν έχει όμως μέσα του ρίζα και εί­ναι προσωρινός κι όταν αρχίσουν οι κατατρεγμοί κι οι διωγμοί εξαι­τίας του ευαγγελίου, αμέσως τα απαρνιέται. Ο σπόρος που σπάρθη­κε στ’ αγκάθια είναι όποιος ακούει το λόγο, η μέριμνα όμως για τα εγ­κόσμια και η απάτη του πλούτου καταπνίγουν το λόγο, κι έτσι δεν καρποφορεί. Και με το σπόρο που σπάρθηκε στο γόνιμο έδαφος εν­νοείται όποιος ακούει το ευαγγέλιο και το αποδέχεται· αυτός, λοιπόν, φέρνει καρπό και κάνει άλλος εκατό, άλλος εξήντα κι άλλος τριάντα φορές περισσότερο». Όποιος έχει αυτιά, ας ακούει.