Ανατολίου (1) πατριάρχου Κων/λεως, ποιητού των ομωνύμων Στιχηρών (†458). Μαρτύρων Υακίνθου (†108), Θεοδότου, Θεοδότης (†712), Γολινδούχ, Διομήδους, Ευλαμπίου και Ασκληπιάδου του «επιτηδειωτάτου» και ομολογητού Μάρκου και Μωκιανού. Οσιομάρτυρος Γερασίμου του εκ Μεγάλου Χωρίου (Ευρυτανίας †1812). Οσίων Φιλίππου επισκόπου και Ανατολίου, των Ρώσων και Ιωακείμ, του εν Αχαία (†ιζ΄ αι).

(1) Ο άγιος Ανατόλιος, ο οποίος ήταν ιερέας και αντιπρόσωπος της Εκκλησίας της Αλεξάνδρειας, κατά το έτος 449 έγινε Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως. Στον πατριαρχικό θρόνο, τον πρότεινε ο μονοφυσίτης Πατριάρχης Αλεξανδρείας Διόσκορος Α`, ελπίζοντας ότι θα τον έχει συνεργό του. Όμως δεν κατόρθωσε να πετύχει τα σχέδιά του, γιατί πρώτος ο Ανατόλιος ήταν αυτός που υπέγραψε την καθαίρεση του Διόσκουρου στη Δ` Οικουμενική Σύνοδο, που έγινε στην Χαλκηδόνα και ενέταξε στα δίπτυχα το όνομα του αγίου Φλαβιανού, πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, τον οποίο είχε καθαιρέσει ο Διόσκορος κατά την ληστρική Σύνοδο της Έφεσου το 449. Επιπλέον έστειλε επιστολές προς όλους τούς επισκόπους να αναθεματίσουν τους αιρετικούς. Ο Ανατόλιος αφού ποίμανε σωστά και με τον καλύτερο τρόπο την Εκκλησία, θανατώθηκε άδικα από τούς αιρετικούς το 458.

Αποστολικό Ανάγνωσμα

Πρωτότυπο Κείμενο (Ρωμ. 12:4-5, 15-21)

Ἀδελφοί, καθάπερ ἐν ἑνὶ σώματι μέλη πολλὰ ἔχομεν, τὰ δὲ μέλη πάντα οὐ τὴν αὐτὴν ἔχει πρᾶξιν, οὕτως οἱ πολλοὶ ἓν σῶμά ἐσμεν ἐν Χριστῷ, ὁ δὲ καθ᾿ εἷς ἀλλήλων μέλη. Χαίρειν μετὰ χαιρόντων καὶ κλαίειν μετὰ κλαιόντων. Τὸ αὐτὸ εἰς ἀλλήλους φρονοῦντες. Μὴ τὰ ὑψηλὰ φρονοῦντες, ἀλλὰ τοῖς ταπεινοῖς συναπαγόμενοι. Μὴ γίνεσθε φρόνιμοι παρ᾿ ἑαυτοῖς. Μηδενὶ κακὸν ἀντὶ κακοῦ ἀποδιδόντες. Προνοούμενοι καλὰ ἐνώπιον πάντων ἀνθρώπων· εἰ δυνατόν, τὸ ἐξ ὑμῶν μετὰ πάντων ἀνθρώπων εἰρηνεύοντες. Μὴ ἑαυτοὺς ἐκδικοῦντες, ἀγαπητοί, ἀλλὰ δότε τόπον τῇ ὀργῇ· γέγραπται γάρ· ἐμοὶ ἐκδίκησις, ἐγὼ ἀνταποδώσω, λέγει Κύριος. Ἐὰν οὖν πεινᾷ ὁ ἐχθρός σου, ψώμιζε αὐτόν, ἐὰν διψᾷ, πότιζε αὐτόν· τοῦτο γὰρ ποιῶν ἄνθρακας πυρὸς σωρεύσεις ἐπὶ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ. Μὴ νικῶ ὑπὸ τοῦ κακοῦ, ἀλλὰ νίκα ἐν τῷ ἀγαθῷ τὸ κακόν.

Νεοελληνική Απόδοση

Αδελφοί, παράδειγμα το σώμα μας: έχουμε πολλά μέλη, δεν επιτελούν όμως όλα την ίδια λει­τουργία. Έτσι και το πλήθος των χριστιανών είμαστε ένα σώμα χάρη στο Χριστό, και καθένας μας αποτελεί μέλος του σώματος, που μέλη του είναι κι όλοι οι άλλοι. Να μετέ­χετε στη χαρά όσων χαίρονται και στη λύπη όσων λυπούνται. Να έχετε ομόνοια μεταξύ σας. Μην είστε υπερήφανοι, αλλά να συνανα­στρέφεστε και τους απλοϊκούς χριστιανούς. Μην έχετε την ψευδαίσθηση πως είστε σοφοί. Αν κάποιος σας κάνει κακό, μην του το ανταποδίδετε, φροντίζετε να κάνετε το καλό σ’ όλους τους ανθρώπους. Όσο εξαρτάται από σας, να ζείτε ειρηνικά με όλους. Μην αγωνί­ζεστε, αγαπητοί, να πάρετε εσείς εκδίκηση, γιατί αυτό είναι δουλειά του Θεού την ώρα της κρίσεως. Όπως λεει η Γραφή: Δική μου είναι η εκδίκηση, εγώ θα τους το ξεπληρώσω, λεει ο Κύριος. Αν λοιπόν πεινάει ο εχθρός σου δώσε του να φάει· αν διψάει, δώσε του να πιει· μ’ αυτή την τακτική θα τον κάνεις να αισθανθεί τύψεις και ντροπή. Μην αφήνεις να σε νικήσει το κακό, αλλά να νικάς το κακό με το αγαθό.

.