Σάββα του στρατηλάτου. Νεομαρτύρων Ιωάννου του ράπτου, του εξ Ιωαννίνων (†1526). Οσίων Ακακίου Β` επισκόπου Μελιτηνής, Κοσμά επισκόπου Χαλκηδόνος, του ομολογητού, Ευθυμίου του θαυματουργού, Ιωάννου του ησυχαστού και Ναυκρατίου του Στουδίτου. Οσίας Αθανασίας της εξ Αιγίνης (†1526).

Συμεώνος ιερομάρτυρος επισκόπου εν Περσία (†344), Αγαπητού πάπα Ρώμης (†536) Αδριανού μάρτυρος (†251), Μακαρίου επισκόπου Κορίνθου (1), του Νοταρά (†1805).

(1)Ο άγιος Μακάριος γεννήθηκε στην Κόρινθο το 1731 και οι ευσεβείς γονείς του Γεώργιος και Αναστασία ανήκαν στην περίφημη οικογένεια των Νοταράδων. Το βαπτιστικό του όνομα ήταν Μιχαήλ και τα εγκύκλια γράμματα τα έμαθε στην πατρίδα του. Από μικρή ηλικία εθέλγετο από τη μοναχική ζωή και άσκηση. Για το λόγο αυτό έφυγε κρυφά από τους γονείς του και πήγε στο Μέγα Σπήλαιο. Γρήγορα όμως ο πατέρας του τον ανακάλυψε και τον οδήγησε πίσω στο σπίτι τους, όπου ο Μιχαήλ αφοσιώθηκε στη μελέτη και σπουδή των Θείων Γραφών. Όταν αργότερα η Κόρινθος είχε έλλειψη διδασκάλου ανέλαβε εκείνος δωρεάν την εκπαίδευση και εν Κυρίω νουθεσία των νέων. Ως διδάσκαλος διέπρεψε όχι μόνο για τις πλούσιες και ανεξάντλητες γνώσεις του και τη μεταδοτικότητά του αλλά και τη σεμνότητα και το χαρακτήρα του. Η αγάπη και η εκτίμηση των συμπατριωτών του στο πρόσωπό του εκδηλώθηκε αμέσως μετά το θάνατο του επισκόπου τους Παρθενίου (1764) όταν πρότειναν στον Πατριάρχη Σαμουήλ ως διάδοχό του τον λαϊκό Μιχαήλ, ο οποίος εκάρη μοναχός μετονομασθείς σε Μακάριο και εν συνεχεία χειροτονήθηκε αθρόων επίσκοπος Κορίνθου. Στη διάρκεια του Ρωσοτουρκικού πολέμου αναγκάσθηκε να καταφύγει με την οικογένειά του στη Ζάκυνθο και εν συνεχεία στην Ύδρα, όπου μόνασε σε κάποιο μοναστήρι. Όταν αργότερα τα πράγματα ηρέμησαν η Ιερά Σύνοδος του Πατριαρχείου εξέλεξε νέο επίσκοπο Κορίνθου ίσως διότι ο Μακάριος εγκατέλειψε την επαρχία του και έφυγε. Τότε ο Μακάριος άρχισε να περιφέρεται σε όλα τα περίφημα μοναστικά κέντρα της εποχής. Τελικά εγκαταστάθηκε στη Χίο, όπου μαζί με τον Αθανάσιο Πάριο και τον ιερομόναχο Νικηφόρο Χίου βρήκε τη ψυχική του γαλήνη. Εκοιμήθη ειρηνικά στις 17 Απριλίου 1805.

Αποστολικό Ανάγνωσμα

Πρωτότυπο Κείμενο (Πραξ. 1: 12-17, 21-26)

Ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις ὑπέστρεψαν οἱ ἀπόστολοι εἰς ῾Ιερουσαλὴμ ἀπὸ ὄρους τοῦ καλουμένου ἐλαιῶνος, ὅ ἐστιν ἐγγὺς ῾Ιερουσαλήμ, σαββάτου ἔχον ὁδόν. Καὶ ὅτε εἰσῆλθον, ἀνέβησαν εἰς τὸ ὑπερῷον οὗ ἦσαν καταμένοντες, ὅ τε Πέτρος καὶ ᾿Ιάκωβος καὶ ᾿Ιωάννης καὶ ᾿Ανδρέας, Φίλιππος καὶ Θωμᾶς, Βαρθολομαῖος καὶ Ματθαῖος, ᾿Ιάκωβος ᾿Αλφαίου καὶ Σίμων ὁ Ζηλωτὴς καὶ ᾿Ιούδας ᾿Ιακώβου. Οὗτοι πάντες ἦσαν προσκαρτεροῦντες ὁμοθυμαδὸν τῇ προσευχῇ καὶ τῇ δεήσει σὺν γυναιξὶ καὶ Μαρίᾳ τῇ μητρὶ τοῦ ᾿Ιησοῦ καὶ σὺν τοῖς ἀδελφοῖς αὐτοῦ. Καὶ ἐν ταῖς ἡμέραις ταύταις ἀναστὰς Πέτρος ἐν μέσῳ τῶν μαθητῶν εἶπεν· ἦν τε ὄχλος ὀνομάτων ἐπὶ τὸ αὐτὸ ὡς ἑκατὸν εἴκοσιν· Ἄνδρες ἀδελφοί, ἔδει πληρωθῆναι τὴν γραφὴν ταύτην, ἣν προεῖπε τὸ Πνεῦμα τὸ ῞Αγιον διὰ στόματος Δαυῒδ περὶ ᾿Ιούδα τοῦ γενομένου ὁδηγοῦ τοῖς συλλαβοῦσι τὸν ᾿Ιησοῦν, ὅτι κατηριθμημένος ἦν σὺν ἡμῖν καὶ ἔλαχε τὸν κλῆρον τῆς διακονίας ταύτης. Δεῖ οὖν τῶν συνελθόντων ἡμῖν ἀνδρῶν ἐν παντὶ χρόνῳ, ἐν ᾧ εἰσῆλθε καὶ ἐξῆλθεν ἐφ᾿ ἡμᾶς ὁ Κύριος ᾿Ιησοῦς, ἀρξάμενος ἀπὸ τοῦ βαπτίσματος ᾿Ιωάννου ἕως τῆς ἡμέρας ἧς ἀνελήφθη ἀφ᾿ ἡμῶν, μάρτυρα τῆς ἀναστάσεως αὐτοῦ γενέσθαι σὺν ἡμῖν ἕνα τούτων. Καὶ ἔστησαν δύο, ᾿Ιωσὴφ τὸν καλούμενον Βαρσαββᾶν, ὃς ἐπεκλήθη ᾿Ιοῦστος, καὶ Ματθίαν, καὶ προσευξάμενοι εἶπον· Σὺ Κύριε, καρδιογνῶστα πάντων, ἀνάδειξον ὃν ἐξελέξω ἐκ τούτων τῶν δύο ἕνα, λαβεῖν τὸν κλῆρον τῆς διακονίας ταύτης καὶ ἀποστολῆς, ἐξ ἧς παρέβη ᾿Ιούδας πορευθῆναι εἰς τὸν τόπον τὸν ἴδιον. Καὶ ἔδωκαν κλήρους αὐτῶν, καὶ ἔπεσεν ὁ κλῆρος ἐπὶ Ματθίαν, καὶ συγκατεψηφίσθη μετὰ τῶν ἕνδεκα ἀποστόλων.

Νεοελληνική Απόδοση

Εκείνες τις μέρες, οι Απόστολοι γύρισαν στην Ιερουσαλήμ από το όρος των Ελαιών, που όταν κοντά στην Ιερουσαλήμ και απείχε περίπου ένα χιλιόμετρο. Κι όταν μπήκαν στην πόλη, ανέβηκαν στο ανώγι όπου έμεναν: ο Πέτρος, ο Ιωάννης, ο Ιάκωβος και ο Ανδρέας, ο Φίλιππος και ο Θωμάς, ο Βαρθολομαίος και ο Ματθαίος, ο Ιάκωβος του Αλφαίου, ο Σί­μων ο ζηλωτής και ο Ιούδας του Ιακώβου. Όλοι αυτοί, με μια ψυχή ήταν αφοσιωμένοι στην προσευχή και τη δέηση προς το Θεό. Mαζι τους ήταν και γυναίκες, καθώς και η Μαρία, μητέρα του Ιησού, και τα αδέρφια του. Μια από κείνες τις μέρες, σηκώθηκε ο Πέτρος, στάθηκε ανάμεσα στους μαθητές — είχαν συγκεντρωθεί περίπου εκατόν είκοσι πρόσω­πα — και είπε: «Αδελφοί μου, δεν μπορούσε παρά να πραγματο­ποιηθούν αυτά τα λόγια της Γραφής. Τα είπε από παλιά το Άγιο Πνεύμα με το στόμα του Δαβίδ σχετικά με τον Ιούδα, που έγινε οδη­γός εκείνων που συνέλαβαν τον Ιησού. Ήταν ένας από μας κι είχε αξιωθεί κι αυτός να λάβει το ίδιο λειτούργημα με το δικό μας. »Πρέπει, λοιπόν, ένας από τους άντρες που ήταν μαζί μας όλον τον καιρό που ο Κύριος, ο Ιησούς, συναναστράφηκε μ’ εμάς, αρχίζον­τας από τότε που βαφτίστηκε από τον Ιωάννη, ως την ημέρα που ανα­λήφθηκε από ανάμεσά μας, να γίνει μάρτυρας μαζί μ’ εμάς ότι ο Ιησούς αναστήθηκε». Πρότειναν δύο: Τον Ιωσήφ, που τον έλεγαν Βαρσαββά και που πήρε και το όνομα Ιούστος, και το Ματθία. Ύστερα προσευχήθηκαν και είπαν: “Εσύ, Κύριε, που ξέρεις τις καρδιές όλων, δείξε μας ποιον από τους δύο αυτούς διάλεξες να αναλάβει τη θέση στο λει­τούργημα αυτό και στην αποστολή που εγκατέλειψε ο Ιούδας και πήγε στη θέση που του άξιζε». Ύστερα έβαλαν κλήρους με τα ονόματά τους, κι ο κλήρος έπεσε στο Ματθία, που προστέθηκε στους έντεκα αποστόλους.