Μαρτύρων Ερμύλου και Στρατονίκου (1) (†315). Αθανασίου. Παχωμίου και Παπυρίνου. Οσίων Ιακώβου του από της Νισίβεως και Μαξίμου του Καυσοκαλυβίτου (2).

(1)Έζησαν στα χρόνια του αυτοκράτορα Λικινίου. Όταν ο αυτοκράτορας για να ευχαριστήσει τους ειδωλολάτρες αντιπάλους του Μ. Κωνσταντίνου διέταξε διωγμούς κατά των χριστιανών και έλαβε σκληρά μέτρα εναντίον τους, ο διάκονος Ερμύλος τόλμησε να διαμαρτυρηθεί φανερά και να ομολογήσει την πίστη του. Ο αυτοκράτορας οργίσθηκε και διέταξε το βασανισμό του. Ωστόσο ο Ερμύλος δεν αρνήθηκε την πίστη του και βασανίστηκε με τον φρικτότερο τρόπο μπροστά στον επιστήθιο φίλο του Στρατόνικο, ο οποίος δεν κρατήθηκε και αναλύθηκε σε δάκρυα τα οποία για τους διώκτες του ήταν δηλωτικά της πίστης του. Ο Στρατόνικος συνελήφθη κι έτσι και οι δύο φίλοι υποβλήθηκαν σε βασανιστήρια. Στο τέλος τους έρριψαν στα νερά του ποταμού Δούναβη λαμβάνοντας έτσι από κοινού το στέφανο του μαρτυρίου.

(2) Κατά κόσμο Μανουήλ, γεννήθηκε στην πόλη Λάμψακο από ευσεβείς γονείς οι οποίοι τον ανέθρεψαν με παιδεία και νουθεσία Κυρίου. Εκάρη μοναχός σε μοναστήρι του όρους Γάνου και μετά από σύντομη παραμονή σε Κωνσταντινούπολη και Θεσσαλονίκη, κατέληξε στην Μονή της Λαύρας στο Άγιο Όρος. Λόγω των συχνών μετακινήσεων του έκαιγε την καλύβα του για να ασκείται στην πλήρη ακτημοσύνη. Γι αυτό το λόγο ονομάσθηκε Καυσοκαλύβης. Εκοιμήθη ειρηνικά το 1320 σε ηλικία 95 ετών.

Αποστολικό Ανάγνωσμα
Πρωτότυπο Κείμενο (Ρωμ. 12:6-14) 

Ἀδελφοί, ἔχοντες χαρίσματα κατὰ τὴν χάριν τὴν δοθεῖσαν ἡμῖν διάφορα, εἴτε προφητείαν κατὰ τὴν ἀναλογίαν τῆς πίστεως, εἴτε διακονίαν ἐν τῇ διακονίᾳ, εἴτε ὁ διδάσκων ἐν τῇ διδασκαλίᾳ, εἴτε ὁ παρακαλῶν ἐν τῇ παρακλήσει, ὁ μεταδιδοὺς ἐν ἁπλότητι, ὁ προϊστάμενος ἐν σπουδῇ, ὁ ἐλεῶν ἐν ἱλαρότητι. Ἡ ἀγάπη ἀνυπόκριτος. ἀποστυγοῦντες τὸ πονηρόν, κολλώμενοι τῷ ἀγαθῷ· τῇ φιλαδελφίᾳ εἰς ἀλλήλους φιλόστοργοι, τῇ τιμῇ ἀλλήλους προηγούμενοι, τῇ σπουδῇ μὴ ὀκνηροί, τῷ πνεύματι ζέοντες, τῷ κυρίῳ δουλεύοντες, τῇ ἐλπίδι χαίροντες, τῇ θλίψει ὑπομένοντες, τῇ προσευχῇ προσκαρτεροῦντες, ταῖς χρείαις τῶν ἁγίων κοινωνοῦντες, τὴν φιλοξενίαν διώκοντες. Εὐλογεῖτε τοὺς διώκοντας, εὐλογεῖτε καὶ μὴ καταρᾶσθε.

 

Νεοελληνική Απόδοση

Αδελφοί, η χάρη του Θεού μάς έδωσε διάφορα πνευματικά χαρίσματα. Άλλος είναι προφήτης για να κηρύττει ανά­λογα με το βαθμό της πίστεως του· άλλος έχει το χάρισμα της διακο­νίας, για να προσφέρει τις υπηρεσίες του. Το ίδιο να κάνει κι ο δάσκα­λος του λαού του Θεού με τη διδασκαλία, κι όποιος έχει το χάρισμα να στηρίζει τους αδελφούς, να τους στηρίζει. Αλλά κι όποιος μοιράζει τα αγαθά του με τους άλλους να το κάνει με απλότητα, ο προϊστάμενος να δείχνει ζήλο για το έργο του, όποιος μοιράζει τις ελεημοσύνες να το κάνει με καλοσύνη. Η αγάπη σας να είναι ειλικρινής. Να αποστρέφεστε το κακό και να ακολουθείτε το καλό, Να δείχνετε με στοργή την αγάπη σας για τους άλλους πιστούς. Να συναγωνίζεστε ποιος θα δείξει περισσότερη εκτίμηση στον άλλο. Μην είστε οκνηροί σ’ ό,τι πρέπει να δείχνετε ζήλο, να έχετε πνευματικό ενθουσιασμό, να υπηρετείτε τον Κύριο. Η ελπίδα να σας δίνει χαρά. Να έχετε υπομονή στις δοκιμασίες. Να επιμένετε στην προσευχή. Να βοηθάτε τους άλλους χριστιανούς, όταν βρίσκονται σε ανάγκη, και να επιδιώκετε να φιλοξενείτε τους αδελφούς. Να προσεύχεστε για το καλό των διωκτών σας, να ζητάτε την ευλογία του Θεού γι’ αυτούς κι όχι να τους καταριέστε.