Προφήτου Ναούμ. Μάρτυρος Aνανίου (1) του Πέρσου. Αρχιεπισκόπων Εφέσου Ονησίμου και Σολόχωνος (Σολομώντος).Οσίων Αντωνίου πρίγκηπος, του νέου, του εν Κίω. Ανανίου, Φιλάρετου του «ελεήμονος» (2) (†792) και Θεοκλήτου επισκόπου Λακεδαιμονίας του θαυματουργού.
(1)Ο άγιος Ανανίας καταγόταν από την Αρβήλ της Περσίας. Ήταν άνθρωπος απλοϊκός και βαθύτατα πιστός στον Ιησού Χριστό. Όταν ο άρχοντας της πόλης, έμαθε για την πίστη του διέταξε να τον συλλάβουν. Ο Ανανίας δεν φοβήθηκε και συνέχισε να διακηρύττει την πίστη του στον Κύριο. Γι` αυτό το λόγο βασανίστηκε μέχρι θανάτου. Τότε έγινε θαύμα, ο άγιος άνοιξε τα μάτια του, ενώ κείτονταν νεκρός, και είπε «Προσευχηθείτε και δοξολογείτε το Θεό». Τελειώνοντας δε αυτά τα λόγια παρέδωσε το πνεύμα του.
(2)Ο όσιος Φιλάρετος ο Ελεήμων έζησε κατά τους χρόνους του βασιλιά Κωνσταντίνου ΣΤ΄. Καταγόταν από την Παφλαγονία. Οι γονείς του τον πάντρεψαν με μία σεμνή γυναίκα, με την οποία απέκτησε τρία παιδιά. Στο επάγγελμα ήταν γεωργός και παρόλο που δεν είχε πολλά χρήματα, ασκούσε μεγάλο φιλανθρωπικό έργο. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να στερείται ο ίδιος τα βασικά. Ο Θεός όμως, βλέποντας την καλοσύνη του, δεν τον άφησε αβοήθητο. Με τη βοήθεια της Θείας Χάρης, ο Φιλάρετος χρίστηκε με το αξίωμα του έπαρχου. Έτσι μπόρεσε να συνεχίσει το φιλανθρωπικό του έργο. Ο όσιος Φιλάρετος αναπαύθηκε εν ειρήνη.
Συναξαριστής (έκδοση Αποστολικής Διακονίας)
Αποστολικό Ανάγνωσμα
Πρωτότυπο Κείμενο (Α’ Κορ. 14:20-25)
Ἀδελφοί, μὴ παιδία γίνεσθε ταῖς φρεσίν, ἀλλὰ τῇ κακίᾳ νηπιάζετε, ταῖς δὲ φρεσὶ τέλειοι γίνεσθε. Ἐν τῷ νόμῳ γέγραπται ὅτι «ἐν ἑτερογλώσσοις καὶ ἐν χείλεσιν ἑτέροις λαλήσω τῷ λαῷ τούτῳ, καὶ οὐδ᾿ οὕτως εἰσακούσονταί» μου, λέγει Κύριος. Ὥστε αἱ γλῶσσαι εἰς σημεῖόν εἰσιν οὐ τοῖς πιστεύουσιν, ἀλλὰ τοῖς ἀπίστοις, ἡ δὲ προφητεία οὐ τοῖς ἀπίστοις, ἀλλὰ τοῖς πιστεύουσιν. ᾿Εὰν οὖν συνέλθῃ ἡ ἐκκλησία ὅλη ἐπί τὸ αὐτὸ καὶ πάντες γλώσσαις λαλῶσιν, εἰσέλθωσι δὲ ἰδιῶται ἤ ἄπιστοι, οὐκ ἐροῦσιν ὅτι μαίνεσθε; Ἐὰν δὲ πάντες προφητεύωσιν, εἰσέλθῃ δέ τις ἀπιστος ἢ ἰδιώτης, ἐλέγχεται ὑπὸ πάντων, ἀνακρίνεται ὑπὸ πάντων, καὶ οὕτω τὰ κρυπτὰ τῆς καρδίας αὐτοῦ φανερὰ γίνεται· καὶ οὕτω πεσὼν ἐπί πρόσωπον προσκυνήσει τῶ Θεῷ, ἀπαγγέλλων ὅτι ὁ Θεὸς ὄντως ἐν ὑμῖν ἐστι.
Νεοελληνική Απόδοση
Αδελφοί, μη γίνεστε σαν παιδιά στο μυαλό. Να είστε σαν παιδιά ως προς την κακία, αλλά στο μυαλό να είστε ώριμοι άνθρωποι. Στις άγιες Γραφές λεει ο Κύριος: Θα μιλήσω σ’ αυτό το λαό μέσα από ανθρώπους που λαλούν ξένες γλώσσες και με το στόμα ξένων. Αλλά ούτε κι έτσι θα με ακούσουν. Η γλωσσολαλία, λοιπόν, είναι ένα σημείο που προορίζεται όχι για τους πιστούς, αλλά για τους απίστους· ενώ η προφητεία δεν απευθύνεται στους απίστους, αλλά στους πιστούς. Υποθέστε πως συναθροίζεται όλη η εκκλησία και αρχίζουν όλοι να μιλούν γλώσσες. Αν μπουν μέσα στο χώρο της συναθροίσεως άσχετοι ή άπιστοι, δε θα σας περάσουν για τρελούς; Αντίθετα, αν όλοι έχουν κάποιο μήνυμα του Θεού για την εκκλησία, και μπει στο χώρο της συναθροίσεως ένας άπιστος ή άσχετος, αυτά που θ’ ακούσει από όλους θα είναι έλεγχος, εξέταση και φανέρωση των κρυπτών της καρδιάς του. Τότε θα γονατίσει και θα προσκυνήσει το Θεό διακηρύσσοντας ότι «πραγματικά ο Θεός βρίσκεται ανάμεσά σας».
___________________________________________________________________________
Ευαγγελικό Ανάγνωσμα
Πρωτότυπο Κείμενο (Λκ. 20: 9-18)
Εἶπεν ὁ Κύριος τὴν παραβολὴν ταύτην· Ἄνθρωπός τις ἐφύτευσεν ἀμπελῶνα, καὶ ἐξέδοτο αὐτὸν γεωργοῖς, καὶ ἀπεδήμησε χρόνους ἱκανούς. Καὶ ἐν τῷ καιρῷ, ἀπέστειλε πρὸς τοὺς γεωργοὺς δοῦλον, ἵνα ἀπὸ τοῦ καρποῦ τοῦ ἀμπελῶνος δώσουσιν αὐτῷ· οἱ δὲ γεωργοὶ δείραντες αὐτὸν, ἐξαπέστειλαν κενόν. Καὶ προσέθετο πέμψαι ἕτερον δοῦλον. Οἱ δὲ κἀκεῖνον δείραντες καὶ ἀτιμάσαντες, ἐξαπέστειλαν κενόν. Καὶ προσέθετο πέμψαι τρίτον. Οἱ δὲ καὶ τοῦτον τραυματίσαντες ἐξέβαλον. Εἶπε δὲ ὁ κύριος τοῦ ἀμπελῶνος· Τί ποιήσω; πέμψω τὸν υἱόν μου τὸν ἀγαπητόν· ἴσως τοῦτον ἰδόντες ἐντραπήσονται. Ἰδόντες δὲ αὐτὸν οἱ γεωργοὶ, διελογίζοντο πρὸς ἑαυτοὺς, λέγοντες· Οὗτός ἐστιν ὁ κληρονόμος· δεῦτε, ἀποκτείνωμεν αὐτόν, ἵνα ἡμῶν γένηται ἡ κληρονομία. Καὶ ἐκβαλόντες αὐτὸν ἔξω τοῦ ἀμπελῶνος, ἀπέκτειναν. Τί οὖν ποιήσει αὐτοῖς ὁ κύριος τοῦ ἀμπελῶνος; Ἐλεύσεται, καὶ ἀπολέσει τοὺς γεωργοὺς τούτους, καὶ δώσει τὸν ἀμπελῶνα ἄλλοις. Ἀκούσαντες δὲ εἶπον· Μὴ γένοιτο. Ὁ δὲ ἐμβλέψας αὐτοῖς, εἶπε· Τί οὖν ἐστι τὸ γεγραμμένον τοῦτο· Λίθον ὃν ἀπεδοκίμασαν οἱ οἰκοδομοῦντες, οὗτος ἐγενήθη εἰς κεφαλὴν γωνίας; Πᾶς ὁ πεσὼν ἐπ᾿ ἐκεῖνον τὸν λίθον συνθλασθήσεται· ἐφ᾿ ὃν δ᾿ ἂν πέσῃ, λικμήσει αὐτόν.
Νεοελληνική Απόδοση
Είπε ο Κύριος την εξής παραβολή· «Κάποιος άνθρωπος φύτεψε αμπέλι, το νοίκιασε σε γεωργούς κι έφυγε σε άλλον τόπο για πολλά χρόνια. Όταν ήρθε ο καιρός, έστειλε στους γεωργούς ένα δούλο, για να του δώσουν το μερίδιο απ’ τον καρπό του αμπελιού. Οι γεωργοί όμως τον έδειραν και τον έστειλαν πίσω με άδεια χέρια. Ύστερα τους έστειλε κι άλλον δούλο, αλλά εκείνοι, αφού κι αυτόν τον έδειραν και τον κακοποίησαν, τον έστειλαν πίσω με άδεια χέρια. Ύστερα έστειλε και τρίτον, αλλά κι αυτόν τον τραυμάτισαν και τον έδιωξαν. Τότε ο ιδιοκτήτης του αμπελιού είπε: “τι να κάνω; Θα στείλω τον αγαπημένο μου γιο ίσως όταν τον δουν να τον σεβαστούν”. Όταν τον είδαν οι γεωργοί, συζητούσαν μεταξύ τους κι έλεγαν: «αυτός είναι ο κληρονόμος, ας τον σκοτώσουμε, για να γίνει δική μας η κληρονομιά”. Κι αφού τον έβγαλαν έξω από το αμπέλι, τον σκότωσαν. Τι θα τους κάνει, λοιπόν, αυτούς ο ιδιοκτήτης του αμπελιού; Θα έρθει και θα εξολοθρέψει αυτούς τους γεωργούς, και θα δώσει το αμπέλι σε άλλους». Όταν το άκουσαν, είπαν: «Ποτέ τέτοιο πράγμα!» Εκεινος όμως τους κοίταξε και τους είπε: “Τι σημαίνουν, λοιπόν, τα ακόλουθα λόγια της Γραφής: “Ο λίθος που τον πέταξαν σαν άχρηστο οι οικοδόμοι αυτός έγινε αγκωνάρι;” Όποιος πέσει πάνω σ’ αυτόν το λίθο θα τσακιστεί, και σ’ όποιον πέσει ο λίθος θα τον κομματιάσει».
