skip to Main Content

Διπλή πνευματική χαρά για την κοινότητα Φρενάρους

Σε κλίμα πνευματικής ευφροσύνης τελέστηκε το πρωί της Κυριακής, 24 Οκτωβρίου 2021, η Θεία Λειτουργία στον Ιερό Ναό Αρχαγγέλου Μιχαήλ της κοινότητας Φρενάρους, προεξάρχοντος του επιχώριου Μητροπολίτου κ. Βασιλείου πλαισιούμενου από το ιερατείο του ναού και άλλους κληρικούς της Μητροπόλεως. Έλαβε επίσης μέρος ο αιδεσιμολ. Πρωτ. Δημήτριος Μαππούρας, Επαρχιακός Επιθεωρητής Μέσης Γενικής Εκπαίδευσης Λάρνακας-Αμμοχώστου.

Κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας, έλαβε χώρα η εις πρεσβύτερον χειροτονία του διακόνου π. Αντωνίου Γεωργίου.

Αναφερόμενος στην ευαγγελική περικοπή της ημέρας και το θαύμα της θεραπείας του δαιμονιζομένου στην περιοχή των Γαδαρηνών, ο Πανιερώτατος τόνισε πως το απόσπασμα αυτό αποτελεί κλειδί για την κατανόηση τόσο του ανθρώπου όσο και της ίδιας της Εκκλησίας. Το κεντρικό πρόσωπο του ιερού ευαγγελίου βίωνε το δικό του προσωπικό δράμα, κατεχόμενος από πλειάδα δαιμονίων, δράμα το οποίο ζει και ολόκληρη η ανθρωπότητα.

Το δράμα αυτό έχει ως αφετηρία του την παρακοή των πρωτοπλάστων με την παράβαση της εντολή του Θεού για το δένδρο της γνώσεως του καλού και του κακού που είχε ως αποτέλεσμα την έξοδό τους από τον Παράδεισο. Ασφαλώς μέσα στον Παράδεισο υπήρχε και το δένδρο της ζωής, το οποίο όμως δυστυχώς δεν γνώριζαν.

Στην εποχή μας αυτό παραφράζεται ως μια συστημική κατάσταση για τον άνθρωπο, δηλ. ο άνθρωπος εισάγει μέσα στην υπόστασή του την αμαρτία και την εξουσία του διαβόλου. Έπειτα η όλη πορεία της ανθρωπότητας ήταν η υποταγή στον διάβολο, όπως η περίπτωση του σημερινού δαιμονιζομένου που μπορεί να παρομοιαστεί ως η εικόνα της όλης ανθρωπότητας. Ο Θεός δεν εγκατέλειψε το δημιούργημά του, τον άνθρωπο, γι’ αυτό από την πρώτη στιγμή της πτώσης των Πρωτοπλάστων, υπάρχει και ένα παράλληλο σχέδιο της σωτηρίας του ανθρώπου το οποίο θέτει σε εφαρμογή. Είναι η έλευση του Ιησού Χριστού, ο οποίος είναι το δένδρο της ζωής και ο Σταυρός του Χριστού προήλθε από το ξύλο της ζωής σύμφωνα με μία εκ των πολλών διηγήσεων της απόκρυφης χριστιανικής γραμματείας. Αποδεικνύεται ότι, η ανθρωπότητα βρισκόταν υπό την απόλυτη κατοχή του διαβόλου γι’ αυτό και επικρατούσαν έντονα τα φαινόμενα της μαγείας, των μαγγανειών, της λατρείας των ειδώλων και γι’ αυτό τον λόγο ακόμη και την εποχή του Χριστού, οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι κατηγορούσαν τον Χριστό ότι, με τον Βελζεβούλ, εκδιώκει τα δαιμόνια. Ο χώρος μέσα στον οποίο μας προσφέρεται η Σωτηρία και η επάνοδός μας στον Παράδεισο από εκεί που εξήλθαν οι προπάτορές μας Αδάμ και Εύα είναι η ίδια η Εκκλησία μέσα από τα μυστήριά της και κατεξοχήν από το μυστήριο της θείας Ευχαριστίας που αποτελεί τον καρπό του δένδρου της ζωής.

Απευθυνόμενος στον προσφερόμενο διάκονο, ο Πανιερώτατος τον κάλεσε ν’ ανταποκριθεί στην εντολή του Θεού να εργαζόμαστε και να φυλάσσουμε τον Παράδεισο στον οποίο πλέον μας εισάγει ο Θεός με τη λυτρωτική θυσία του Ιησού Χριστού. Επιπλέον πρόσθεσε καλείσαι να γίνεις λειτουργός αυτού του μεγάλου μυστηρίου που έχει την αφετηρία του με την τέλεση της θείας Ευχαριστίας. Καλείσαι να γίνεις ο συγκυρηναίος που σήκωσε τον Σταυρό και τον οδήγησε στον γολγοθά πάνω στον οποίο θα γινόταν η Σταύρωση του Λυτρωτή Ιησού Χριστού. Τον προέτρεψε τέλος έχοντας πάντοτε στραμμένο το βλέμμα σ’ αυτό το δένδρο της ζωής να έχει κατά νου ότι μαζί του σέρνει όλο το ποίμνιο το οποίου του εμπιστεύεται η Εκκλησία για να το οδηγήσει προς την οδό της σωτηρίας ούτως ώστε όλοι να έχουμε τη χαρά αυτής της ουράνιας βασιλείας και να γίνουμε κοινωνοί του αιωνίου καρπού της ζωής τον οποίο η πλούσια χάρη του Θεού προσφέρει σε όλους μας.

Στην αντιφώνησή του ο πατήρ Αντώνιος, εμφανώς συγκινημένος, ανέφερε πως ο νους και η καρδιά του πάλλονται εκ νέου μπροστά στη μεγάλη ευθύνη που από διάκονος των θείων μυστηρίων, θα καταστεί λειτουργός τους. Ευχαρίστησε επίσης όσους συνέτειναν στην ιερατική του πορεία, προσφιλή του πρόσωπα αλλά και τον Επίσκοπό του, ο οποίος ως πατέρας βρίσκεται στο πλευρό του ιερού κλήρου της Μητροπόλεώς του.

Πριν την απόλυση τελέσηκαν τα μνημόσυνα των ηρωϊκώς πεσόντων της κοινότητας κατά την Τουρκική εισβολή του 1974. Τον επιμνημόσυνο λόγο εκφώνησε ο βουλευτής Αμμοχώστου κ. Γιώργος Κουκουμάς.

Ακολούθως ο Πανιερώτατος ανακοίνωσε το εκκλησίασμα την απόφαση του αυτή την εύσημο ημέρα ν’ απονείμει το οφίκιο του Οικονόμου στον εφημέριο του ιερού ναού Πρεσβ. Ανδρέα Θεμιστοκλέους, εκτιμώντας την μακρόχρονη διακονία του μέσα στην Εκκλησία, την προσωπικότητά του και εξαίροντας επιπλέον το γεγονός ότι μέλη της πολυμελούς οικογένειάς του περιστοιχίζουν ήδη αναλόγια της Ιεράς μας Μητροπόλεως. Απευθυνόμενος προς τον εψηφισθέντα Οικονόμο ανέφερε πως η τιμή αυτή δεν δίδεται σε κάποιον που αποχωρεί από τη διακονία, αλλά είναι η απαρχή μιας νέας περιόδου διακονίας πνευματική, εντατική, ούτως ώστε να συνεχίσετε να καθοδηγείτε τους πιστούς που σας έχει αναθέσει η Εκκλησία στην κοινότητα αυτή, εκφράζοντας παράλληλα τη βεβαιότητα της αγάπης και εκτίμησης που τρέφουν όλοι οι κάτοικοι της προς το πρόσωπό του».

Κατά τη Θεία Λειτουργία και τη χειροτονία το ιερό αναλόγιο λάμπρυνε ο μουσικολογιώτατος Πρωτοψάλτης Κυριάκος Ψάλτης με τις υποδειγματικές εκτελέσεις του στα ιερά κείμενα, συνεπικουρούμενος από τους ιεροψάλτες του ιερού ναού Πασχάλη Χατζηγιώργη και Νεκτάριο Θεμιστοκλέους.

Στη Θεία Λειτουργία και τα μνημόσυνα παρέστησαν επίσης ο πρόεδρος της κοινότητας κ. Μιχάλης Χατζηγιώρκας, οι βουλευτές Αμμοχώστου Γιαννάκης Γαβριήλ, Μιχάλης Γιακουμή, ο Διοικητής της 7ης Ταξιαρχίας ΠΖ Ταξίαρχος Λουκάς Χατζημιχαήλ, εκπρόσωποι της Πυροσβεστικής και της Αστυνομίας, εκπαιδευτικοί, μέλη τοπικών σωματείων, συλλόγων και οργανώσεων και δεκάδες πιστοί, που κατέκλυσαν τον προαύλιο χώρο του ιερού ναού.

Ευχόμαστε στον νέο πρεσβύτερο της Μητροπόλεώς μας πληρότητα διακονίας με υγιεία και δύναμη πολλή, στερεωμένος στο έργο που του αναθέτει επί πλέον σήμερα η Εκκλησία και ο Επίσκοπός του. Άξιος!

© Διάκονος Επιφάνιος Παπαντωνίου
® Φώτο Ανδρέας Φλοκκάς

 

Back To Top