Ο Άγιος αυτός έζησε τον 4ο αιώνα. Σπούδασε την ιατρική και οι γνώσεις πού πήρε άπ’ αυτή συνετέλεσαν να ενισχυθεί ή πίστη του. Διότι στη μελέτη του ανθρωπίνου σώματος, του θαυμάσιου αυτού ζωντανού οργανισμού, έβλεπε αναρίθμητα και καταπληκτικά δείγματα σοφίας. Θα ήταν παραφροσύνη να τα αποδώσει στην τύχη. Όλα αυτά μαρτυρούν τον παντοδύναμο και πάνσοφο Δημιουργό. ο Βλάσιος, λοιπόν, ήταν άριστος επιστήμονας και σοφός στο μυαλό. Όμως αυτό δε φθάνει, και ρωτάει ο θεόπνευστος λόγος της Άγιας Γραφής: “Τίς σοφός και επιστήμων εν ύμίν; δειξάτω εκ της καλής αναστροφής τα έργα αυτού εν πραΰτητι σοφίας”. Δηλαδή, ποιος από σας είναι σοφός και φωτισμένος; Όποιος είναι, ας το δείξει όχι με λόγια, αλλά με τα έργα της καλής του ζωής και με πραότητα, πού δίνει στον άνθρωπο ή αληθινή σοφία. Και ο Βλάσιος το έδειξε. Την επιστήμη του δεν την έκανε επάγγελμα, αλλά αγαθοεργία. Πήγαινε στα σπίτα των φτωχών ασθενών, πού θεράπευε και φρόντιζε με κάθε τρόπο. Συγχρόνως όμως, μελετούσε αδιάκοπα και την Αγία Γραφή. Όλη του ή καλή εργασία έφερε τον Βλάσιο στις τάξεις του κλήρου και τον ανέδειξε επίσκοπο Σεβαστείας. Από τη θέση αυτή, χρησιμοποιεί περισσότερο την επιστήμη του για τη δόξα του Θεού, με έργα και διδασκαλία. Τελικά, βασανίζεται σκληρά από τον έπαρχο Άγρικόλα και αποκεφαλίζεται. Συνδύασε, έτσι, στη ζωή του αρμονικότατα, πίστη και επιστήμη.

Απολυτίκιο. Ήχος πλ. α’. Τον συνάναρχον Λόγον.
Φερωνύμως βλαστήσας ως δένδρον εϋκαρπον, Ίεράρχα Κυρίου Βλάσιε ένδοξε, μαρτυρίου τους καρπούς κόσμω προήγαγες, και θαυμάτων δωρεάς, αναβλύζεις δαψιλώς, ως θείος Ιερομάρτυς, τοις καταφεύγουσι Πάτερ, τη άντιλήψει της πρεσβείας σου.

Πηγή: www.pigizois.gr