Με ψαλμούς και ύμνους και ωδές πνευματικές γέμισε και φέτος ο κατεχόμενος ιερός ναός του μεγαλομάρτυρος Προκοπίου, πολιούχου της κοινότητας Σύγκρασης Αμμοχώστου. Η περικαλλής και μοναδική αυτή βυζαντινή εκκλησία, η οποία ανάγεται στο 10ο αιώνα, πλημμύρισε για πέμπτη χρονιά, μετά την τουρκική εισβολή και κατοχή της μισής μας πατρίδας, με τα αρώματα της πίστεως, τις ευωδίες του θυμιάματος, αλλά και τον ασίγαστο πόνο της προσφυγιάς και την ελπίδα και προσμονή της επιστροφής.

Προεξάρχων της λατρευτικής συνάξεως και της πανηγυρικής Θείας Λειτουργίας ο επιχώριος, πρόσφυγας, Μητροπολίτης Κωνσταντίας και Αμμοχώστου κ. Βασίλειος, ο οποίος στο κήρυγμα του εξέφρασε τον πόνο που αισθάνεται όλος ο λαός μας βλέποντας τα μνημεία μας, την θρησκευτική και πολιτιστική μας κληρονομιά, στη σημερινή έρημη και βεβηλωμένη τους μορφή.

«Βεβαίως θα θέλαμε αυτός ο ναός, όπως και όλες μας οι εκκλησίες όπου κι αν βρίσκονται να είναι αυτό που γνωρίζουμε, με το εικονοστάσι, τις εικόνες, με όλα τα σύμβολα και τα ιερά αντικείμενα που χρησιμοποιούμε για την τέλεση της Θείας Λειτουργίας, αλλά και να μπούμε μέσα στους ναούς μας για να προσευχηθούμε ως είθισται κατά την παράδοση μας», τόνισε ο Πανιερώτατος.

Ο Κωνσταντίας Βασίλειος έχοντας ως σημείο αναφοράς του κηρύγματος του τις παλαιοδιαθηκικές μορφές του Ιώβ και του Ιωνά, μίλησε για την αυτονόμηση και απομάκρυνση μας από το Θεό, πράγμα το οποίο οδήγησε στην «καταστροφή του τόπου μας και σήμερα ερχόμαστε να λειτουργούμε μέσα σε κατάσταση τέτοια των ναών μας», αλλά και στην ανάγκη μετανοίας όλων μας.

«Πρέπει να σκεφτούμε περαιτέρω το πού οδηγούμαστε όταν δεν είμαστε ευθείς ενώπιον του εαυτού μας, ευθείς ενώπιον των συνανθρώπων μας, ευθείς ενώπιον της κοινωνίας και ευθείς ενώπιον του Θεού και μας ταλανίζει συνέχεια το προσωπικό, ιδιοτελές συμφέρον», τόνισε.

«Τέτοια είναι τα πράγματα που βρίσκονται στη βάση της όλης κατάστασης την οποία ζούμε και θα πρέπει επιτέλους και εμείς κάποια στιγμή να κάνουμε τη δική μας αυτοκριτική, ούτως ώστε ο καθένας από τη θέση που βρίσκεται, όσο ταπεινή και αν είναι και όσο κι αν νομίζουμε ότι δεν μπορούμε να προσφέρουμε, ο καθένας μπορεί να προσφέρει ούτως ώστε η όλη κατάσταση να ανατραπεί και να επανεύρουμε αυτό που χάσαμε για μια στιγμή και σήμερα θρηνούμε και λυπούμαστε για την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε», πρόσθεσε.

«Ευχόμαστε, βεβαίως», υπογράμμισε ο Πανιερώτατος, «πέρα από τη δική μας προσπάθεια να έχουμε και τη δύναμη του Θεού και των αγίων που τιμούμε, όπως σήμερα, καλή ώρα, είμαστε σ’ αυτό τον ιστορικό ναό του αγίου Προκοπίου και επικαλούμαστε τις πρεσβείες του σαν μάρτυρας και σαν στρατιώτης του Χριστού να μας βοηθήσει, ούτως ώστε να αποκαταστήσουμε στην κατάσταση που είχαμε τις εκκλησίες και τον τόπο μας».

Ο Μητροπολίτης Κωνσταντίας αναφέρθηκε, ακολούθως, στη σημαντικότητα και σπουδαιότητα του ιερού ναού του αγίου Προκοπίου, ο οποίος, όπως είπε «συνδυάζει την αρχαιότερη παράδοση, τόσο της λειτουργικής παραδόσεως της Εκκλησίας μας, όσο και της αρχιτεκτονικής και οποιασδήποτε άλλης παραδόσεως μπορεί να συνυπάρχει μέσα σε ένα τέτοιο κτίσμα που συνάδει και συσχετίζεται με κτίσματα παρόμοια που έχουμε κατάσπαρτα στην Κύπρο, αλλά και στις γειτονικές μας περιοχές».

«Καθήκον μας, λοιπόν, αυτό το αμάρτημα το οποίο διεπράξαμε να το άρουμε και να εργαστούμε με τη βοήθεια του Θεού ούτως ώστε να γίνει η αποκατάσταση. Ευχόμαστε και παρακαλούμε», επεσήμανε κλείνοντας τον λόγο του ο Πανιερώτατος.

Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας πραγματοποιήθηκε η καθιερωμένη περιφορά της εικόνος του αγίου Προκοπίου πέριξ του ναού και η κάτωθεν της εικόνος του πολιούχου αγίου διέλευσης των πιστών.

Στη συνέχεια, οι ξεριζωμένοι πρόσφυγες της Σύγκρασης πήραν τον δρόμο της πικρής επιστροφής στις ελεύθερες περιοχές, αφού προηγουμένως στάθηκαν για λίγο για να αποχαιρετίσουν τους «σκλαβωμένους» προγόνους, στο γεμάτο με σπασμένους σταυρούς και ανεσκαμμένα μνήματα, κοιμητήριο της κοινότητος τους, που βρίσκεται στη νότια πλευρά του ναού.

Λουκά Παναγιώτου (maistorcy.blogspot.com)